Ceremonia heraciana. Jej przebieg jest pochodna ceremoniału, jaki w XV ustalił wielki mistrz Sen-no Rikyu. Przetrwała w kilku odmianach (szkołach) do dziś dnia i stanowi nadal ważny element tradycji.
KILKA WAŻNYCH ZASAD
1. Podstawowa zasadą, która powinien kierować się gość to wystrzeganie się wypowiadania negatywnych opinii o gospodarzu i miejscu, w którym jest przyjmowany.
2. Zgodnie z japońskim obyczajem, ciasteczka zwane wagashi i zielona herbata matche podawane są najpierw mężczyznom w miseczce o-chawan z pieniącą się herbatą.
3. Podczas całej ceremonii należy pamiętać o jej wszystkich uczestnikach i nie przedłużać uroczystości.
4. Niezjedzone wagashi powinno się zabrać do domu, natomiast herbatę trzeba wypić powoli, chwaląc przy tym jej niepowtarzalny smak i aromat.
5. Ponieważ zarówno naczynia gliniane, jak i porcelanowe używane podczas ceremonii - biorąc pod uwagę ich wartość historyczną - są niezwykle drogocenne, trzeba obchodzić się z nimi z ogromną ostrożnością, a także pamiętać o zdjęciu z palców i nadgarstków biżuterii.
6. Podczas parzenia herbaty unosi się specyficzny zapach, więc żeby móc się nim swobodnie delektować, należy zrezygnować z użycia intensywnych perfum przed ceremonią.
7. Od obcokrajowców, którzy nie noszą kimon, wymagane jest posiadanie białych skarpetek zamiast tabi.
Obowiązująca dziś forma chanoyu została wprowadzona w drugiej połowie XVI wieku.
Dziś spotkania herbaciane odbywają się z okazji gratulacji, pożegnania, powitania, jako rewanż za okazaną życzliwość, odpoczynek w przerwie pracy itp. Skrócone ceremonie herbaty odbywają się w domostwie, w miejscu pracy, na terenie świątyń. Ograniczają się one do podawania specjalnego rodzaju ciasteczek, a uczestników nie obowiązuje strój oficjalny. Niebywale są one dużą atrakcją turystyczną.
Natomiast oficjalna ceremonia wygląda inaczej. Przed ceremonią goście myją ręce, płuczą usta oraz zdejmują obuwie i biżuterię. Potem muszą usiąść w ciszy i skupieniu. Gospodarz ceremonii czerpie wodę z żelaznego kociołka /chagama/ zawieszonego nad paleniskiem. Czerpadełkiem /chashaku / wsypuje herbatę z chaire /pojemnik na sproszkowaną herbatę/ do czarki, zalewa wrzącą wodą i miesza, aż wytworzą się bańki. Czarkę przekazuje się pierwszemu gościowi, który upija trzy łyki i podaje ją kolejnej osobie.
Tak po kródtce obrazuje się ceremonia picia herbaty. No cóż, my możemy jedynie sobie pomarzyć o "rytualnym" chanoyu, ale zawsze możemy zagotować wodę w czajniku i ... delektować się tym co mamy.
http://2.bp.blogspot.com/_RznR9EVqlnQ/R4WZTU8RX1I/AAAAAAAAAEI/xc9r1HEgDEc/s320/280px-Seiza_woman_tea.jpghttp://www.decofinder.com/_daz/_table_vaisselle/the_japon_chez_files/Chanoyu.jpg